Π Α Ρ Ν Ω Ν Α Σ: Μάρτιος 2012

Τόσο πανηγυρικά επεισοδιακό Σαββατοκύριακο δεν έχουμε ξαναπεράσει! Το Σάββατο ξεχιονίζαμε με 6 φτυάρια από τις 9:00 το πρωί μέχρι τις 3:00 το μεσημέρι! Το χιόνι βάσταγε καλά στα βορεινά και ανήλιαγα σημεία. Έβλεπες 100 μέτρα δρόμου χιονισμένα με χιόνι 80 εκατοστών και σκεφτόσουν: ἁυτό το χιόνι δε μαζεύεται με τίποτα!» κι όμως με ομαδική εργασία και πολύ κέφι ξεχιονίσαμε, περάσαν όλα τα αυτοκίνητα και φτάσαμε στο καταφύγιο. Οι αστροφωτογράφοι μονολογούσανε: κοίτα τι κάνουμε για μερικά FIT.

Τα παιδιά εννοείται βρήκαν τη χαρά τους. Έπαιζαν συνέχεια με το χιόνι, έστησαν ένα χιονάνθρωπο στο δρόμο και άλλον ένα στο καταφύγιο.

Η θέα της 2 ημερών Σελήνης με το Δία από πάνω και ψηλότερα την Αφροδίτη, πίσω από το καταφύγιο ήταν μαγευτική.

ο αέρας και το βάρος του χιονιού έριξαν δέντρα...

πάντως είναι καταπληκτικό πώς τα μαυρόπευκα σηκώνονται τόσο ψηλά και τόσο ίσια για να αντικρύσουν τον ήλιο.

η πηγή είχε πολύ νερό και τα λουλούδια έκαναν την εμφάνισή τους.

εδώ αποκαλύπτονται οι σήραγγες των ποντικιών μόλις λιώσει το χιόνι.

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΝΩΝΑ

Το όρος Πάρνων (υψ.1934) που λέγεται και Μαλεβός, κρύβει πολλές διαφορετικές εκπλήξεις όλες τις εποχές του χρόνου. (βίντεο α΄ μέρος εδώ και β΄μέρος εδώ)
Μπορούμε να ανακαλύψουμε τι ομορφιές του είτε στις ασφάλτινες διαδρομές του, είτε στις χωμάτινες, είτε πεζοπορώντας. Σημαδεμένα μονοπάτια κυκλώνουν το βουνό, οδηγώντας από χωριό σε χωριό, μέσα από φαράγγια, δίπλα σε ρέματα και ποτάμια, μέσα από δάση καστανιάς, μαυρόπευκου και έλατου για να καταλήξουν τελικά στην κορυφή.
Ο διαβάτης μπορεί να ξαποστάσει στο καταφύγιο του ορειβατικού Σπάρτης, να βρει κατάλυμα στα χωριά, να απολαύσει ένα καφέ και ένα γλυκό του κουταλιού στα καφενεδάκια των χωριών και να γευθεί την εξαιρετική κουζίνα με ντόπια κρέατα.
Γιορτές και πανυγήρια είναι διάσπαρτα σε όλο το έτος. Γιορτή του κάστανου έχει η Καστάνιτσα το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Οκτώβρη και τα Δολιανά το πρώτο του Νοέμβρη. 26 Αυγούστου γιορτάζει η μονή Μαλεβής, 29 Αυγούστου η μονή Προδρόμου. 22 Ιουλίου το πανηγύρι του Αη Λιά στην κορυφή, όπου πολλοί ακόμη κατασκηνώνουν και ψήνουν όλη τη βδομάδα του πανηγυριού.
Το φθινόπωρο το βουνό ντύνεται στι χρυσαφένιες, καστανοκίτρινες αποχρώσεις των φυλλοβόλων. Μετά τις βροχές τα ρέματα βουίζουν από το νερό. Το χειμώνα κάνουμε πεζοπορία στο χιόνι μέχρι τον ΑηΛιά. Το νερό ξαναγεμίζει τις ρεματιές την άνοιξη που λιώνουν τα χιόνια. Τώρα η φύση ξαναπρασινίζει. Είναι ενδιαφέρον να παρακολουθείς τα καρποφόρα στις αυλές των σπιτιών να ανθίζουν με τη σειρά τους: οι αμυγδαλιές το Φλεβάρη, οι αχλαδιές το Μάρτη, οι μηλιές τον Απρίλη.
Οι διαδρομές στο βουνό είναι μαγευτικές είτε κάτω από το λαμπρό ήλιο, είτε υπό βροχή, είτε σε ομίχλη και ακόμη καλύτερα πάνω στο χιόνι. Που και που θα μας διακόψει ένας σκαντζόχειρος, ή μια χελώνα που περνάει το δρόμο, άλλοτε ένα κοπάδι κατσίκια και πρόβατα, άλλοτε ένας λαγός ή μια νυφίτσα.
Ο δρόμος της επιστροφής στην πόλη, μού έχει αποτυπωθεί σαν μια εικόνα που και'γω δεν ξέρω αν μου δημιουργεί το αίσθημα του αποχωρισμού, αν επιτείνει τη νοσταλγία, ή αν επισφραγίζει την υπόσχεση του ξαναγυρισμού. Ο Πάρνωνας με εκπλήσσει κάθε φορα με τις ομορφιές του.